Max Havelaar

Max Havelaar

Koffiveilingen der Nederlandsche Handel-Maatschappy

Waarom ik dit boek heb gekozen

Ik heb het boek Max Havelaar gekozen, omdat het me werd voorgesteld. Ik wist namelijk zelf niet wat ik moest kiezen, en ik keek ook op de site van www.lezenvoordelijst.nl maar daar vond ik ook niks. In het begin leek het me best wel een leuk boek om te lezen, omdat het echt ging over de koloniale tijd in de geschiedenis van Nederland. Achteraf heb ik wel spijt van mijn keuze want het boek was erg moeilijk om te lezen. Later in mijn weblog geen ik verdere toelichting 

Korte samenvatting

Max Havelaar is een boek dat je zou kunnen onder verdelen uit twee verschillende verhalen, namelijk het verhaal van Batavus Droogstoppel over de koffiecultuur en het verhaal van Ernest Stern over Max Havelaar. Uiteindelijk was het verhaal over ‘Koffiveilingen der Nederlandsche Handel-Maatschappy’ maar een ondertitel. De twee verhalen verwijzen wel voortdurend naar elkaar. In het verhaal van Ernest Stern wordt vooral over de nieuwe assistent-resident, Max Havelaar, gesproken over hoe de tekenen van onrecht in Lebak zal opkomen. Ondertussen wordt Stern door Droogstoppel onderbroken die het niet eens is met het verhaal, omdat hij er nergens uit kon opmaken dat er in Lebak koffieplantages waren. Stern ging verder over het verhaal van Havelaar, en vertelde over de vele misstanden en ook het tragische verhaal van Saïdjah en Adinda. Ook dit is weer een apart verhaal in het boek.

Twee belangrijke momenten

"Ik zag.....zaken aantoonden"     Blz. 40

In dit fragment nam begon Droogstoppel toch geïnteresseerd door de documenten van Sjaalman heen te bladeren. Het verhaal gaat daarna ongeveer zeven bladzijdes verder met wat er allemaal in dat pakket van Sjaalman staat. Hierna wordt met behulp van deze documenten het verhaal geschreven.

“Saïdjahs vader..…het huis.”      Blz. 264

In dit fragment wordt vertelt over de buffel van Saïdjah's vader die werd afgenomen door het districtshoofd. Wat een voorbeeld is van de uitbuitingspraktijken die zich voor deden toen der tijd.

De hoofdpersoon

De hoofdpersoon van het boek, Max Havelaar, strijdt in het verhaal tegen de uitbuiting die zich in Lebak plaats vind. Max Havelaar is een autobiografisch figuur verzonnen door Multatulli ( Eduard Douwes Dekker). In het verhaal  wordt hij vernoemd als assistent-resident van Lebak wat ligt in de kolonie Nederlands-Indië. Max Havelaar blijkt vele goede eigenschappen te bezitten. Hij wordt vooral gekenmerkt door zijn gevoel voor rechtvaardigheid. Havelaars belangrijkste opvatting is dat er aan niemand onrecht gedaan mag worden. Na verloop van tijd grijpen de Nederlands-Indische autoriteiten in, vanwege de opvattingen die hij heeft. Ze willen hem niet meer in dienst. Hij gaat weer terug naar Nederland waar hij erg arm is. Hij is zo arm dat hij in de koude maanden geen winterjas kan permitteren, noch voor een goed huis voor zijn gezin kan zorgen. Dan besluit hij zijn boek te gaan schrijven met als doel zijn eer te herstellen en om de positie van de Javanen te verbeteren.

Taalgebruik in het boek

Zelf had ik wel moeite met het boek. Dit kwam voornamelijk door het taalgebruik. Voor de tijd waarin het geschreven is, is het wel modern geschreven. Maar nog steeds, vind ik in ieder geval, zijn er veel zinnen die voor mij raar verlopen. Dit komt zowel door het vocabulaire, gezegdes, spreekworden als de zinsbouw. Ook zijn er woorden in het boek die woorden aangeduid met een sterretje (*), waardoor je constant verwezen wordt naar het einde van het boek waar de definities staan van die woorden. Ik vind dat een erg onaangename manier van lezen.

"En als.....echte floszij*.    Blz. 141

Definitie floszij: Eerste spinsel van een zijderups

Slot

Het boek heb ik voor de rest met veel moeite moeten lezen. Het is voor mijn gevoel een erg moeilijk boek om te lezen. Door dit kwamen er niet echt bepaalde gedachten/ associaties in me op. Het boek heeft natuurlijk een moraal. Maar het boek was voornamelijk om de ogen te openen van de Nederlanders. De strijd tegen uitbuiting van de bevolking van Nederlands-Indië staat centraal. Je zou kunnen zeggen dat het moraal strijd tegen uitbuiting van de bevolking is. Natuurlijk is uitbuiting in het hedendaagse leven nog een probleem, maar in tegenstelling tot de koloniale tijd valt het nog redelijk mee.

Dit jaar heb ik ook nog twee andere boeken gelezen, namelijk Sonny Boy en De donkere kamer van Damokles. Overeenkomsten tussen deze drie boeken is de manier hoe karakters, plaatsen en situaties omschreven worden. Dit bedoel ik positief, omdat je zelf een beeld kan schetsen en dat je, je echt kan identificeren in de karakters.

twee vragen voor de lezers:

Wat vind jij van de onderdrukking in het voormalige Nederlands-Indië?

Zie jij nog tekenen van deze geschiedenis in het hedendaagse leven?