De man die even wilde afrekenen ( Polis, polis, potatismos!)

De auteur

De auteurs van het boek,  ‘de man die even wilde afrekenen’, zijn het Zweedse schrijversechtpaar Maj Sjöwall en Per Wahlöö. Zij hebben een boekenreeks van tien misdaadromans geschreven in de tijdsloop van 1965 tot 1975. Het boek dat ik gelezen heb, is het zesde deel in de reeks en uitgegeven in 1970. De boekenreeks is vertaald in circa 25 talen en dus ook in het Nederlands. De 10 boeken die zijn uitgegeven zijn:

De vrouw in het Götakanaal (Roseanna, 1965), over een mysterieuze vrouw wier lichaam in een kanaal wordt gevonden.

De man die in rook opging (Mannen som gick upp i rök, 1966), over een journalist die tijdens een bezoek aan Hongarije verdwijnt.

De man op het balkon (Mannen på balkongen, 1967), over een kindermoordenaar.

De lachende politieman (Den skrattande polisen, 1968), over een massamoord in een stadsbus.

De brandweerauto die verdween (Brandbilen som försvann, 1969), over een merkwaardige brand in een woonhuis.

De man die even wilde afrekenen (Polis, polis, potatismos!, 1970), over de moord op een semi-malafide grootindustrieel.

De verschrikkelijke man uit Säffle (Den vedervärdige mannen från Säffle, 1971), over de moord op een politie-inspecteur met sadistische trekken.

De gesloten kamer (Det slutna rummet, 1972), waarin Martin Beck de moord op een man in een gesloten kamer moet oplossen, naast een serie bankovervallen.

De politiemoordenaar (Polismördaren, 1974), over de verdwijning van een vrouw en de moord op een politieman - die met elkaar te maken lijken te hebben.

De terroristen (Terroristerna, 1975), over een bankoverval, een moord, en het bezoek van een Amerikaanse senator aan Stockholm. Het dikste boek uit de serie, vaak als slechtste beoordeeld vanwege de langdradige en afleidende politieke verhandelingen.

(bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Sj%C3%B6wall_%26_Wahl%C3%B6%C3%B6#Boeken)

Maj Sjöwall en Per Wahlöö

Maj Sjöwall is geboren op 25 september 1935 te Stockholm.  Per Fredrik Wahlöö  is geboren op 5 augustus 1926 te Tölö en overleden op 22 juni 1975. Per Wahlöö heeft als misdaadverslaggever gewerkt, voordat hij en Maj Sjöwall begonnen aan de boekenreeks . Ik denk dat zijn baan er toe heeft laten leiden om te gaan schrijven. Er is namelijk wel een verband. Het boek dat ik gelezen heb is namelijk de definitie van een detective. Het verhaal wordt best gedetailleerd verteld. Zelf dacht ik dat het dus dat de baan van Per Wahlöö wel invloed heeft gehad op de manier van schrijven.

 Zij hebben samen dus een boekenreeks van tien boeken geschreven waarin Martin Beck, een politieagent uit Stockholm, de hoofdrol speelt. Voor het boek de lachende politieman, hebben ze in 1971 een Edgar Award gewonnen. Het schrijversechtpaar had een relatie van 13 jaar die beëindigd is door de dood van Per Wahlöö. Hij stierf op 48 jarige leeftijd aan kanker in Malmö.

Verder antwoord op de vraag: ‘zie je een verband tussen de hoofdpersoon uit het boek en de auteur?’ zou ik niet kunnen beantwoorden . Dat komt omdat ik geen uitgebreide biografie over de auteurs kon vinden.

Thematiek

Het boek is niet alleen in 1970 geschreven, maar het speelt zich ook af in die tijd. 1969 om precies te zijn. Zodra je het boek opent op de eerste bladzijde dan zal je zien dat de datum ook meteen in het boek wordt vermeld. Ook worden er bepaalde voorwerpen en manieren van doen in het boek dusdanig omschreven,  dat je ook weet in welke tijd en periode het verhaal zich afspeelt. Een voorbeeld hiervan is dat er een auto in het verhaal wordt genoemd dat een echte auto is van die tijd, namelijk de Plymouth. Zo zijn er meerdere voorwerpen, maar ook situaties, die herkenbaar zijn voor die tijd. Het onderwerp is best wel actueel. Een man genaamd Viktor Palmgren wordt door zijn hoofd geschoten  door een oude werknemer van zijn firma. De politie probeert de dader op te sporen. Er worden allemaal fouten gemaakt en er zijn veel dode sporen, maar uiteindelijk vinden ze de dader.

Betoog

Ik ga mijn korte betoog schrijven over het te langzaam, of roekeloos optreden van politieagenten bij calamiteiten. In het boek dat ik gelezen heb worden er namelijk fouten gemaakt door agenten. Het waren cruciale fouten, die veel invloed hadden op het onderzoek naar de dader. Nu gebeurt niet zo vaak, maar ik kan zo een voorbeeld erbij halen. Dit is het ongeval op 22 oktober 2011, waarbij de politie een file veroorzaakte om benzine dieven in te sluiten. Alleen stopten de dieven niet. Hierbij kwam er een botsing, dat tot gevolg had dat de 35 jarige bestuurder van een andere auto om het leven kwam. Dit komt door  overhaaste beslissingen van de politie. Ook lukt het agenten vaak niet binnen 15 minuten op plaats van bestemming te zijn.  Volgens minister Opstelten moet het beter kunnen. Dit zei hij vorig jaar als reactie op een column dat geschreven was door RTL. Nou weet ik zelf niet hoe een politieopleiding in elkaar zit, en wat ze allemaal aangeleerd wordt. Maar als er twee dingen erg belangrijk zouden zijn, dan zijn het wel het op tijd zijn van te politie en geen overhaaste beslissingen te nemen zonder dat er wordt gekeken naar wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Dit zou simpelweg door goede communicatie en alert makkelijk haalbaar. Ik vind gewoon dat ze altijd op tijd moeten zijn en geen domme beslissingen maken, want als politie krijg je een grote verantwoording. Maar dan moeten ze ook hun plichten nakomen.

Stijl

In welke stijl dit boek geschreven is , is voor mij volkomen onduidelijk. Dit komt niet door het leesboek, maar door het feit dat ik niets over stijlen in het boek ‘op niveau’ kan vinden daarover. Op zich is het boek erg makkelijk te begrijpen en ook leuk om te lezen. Het genre van het boek is detective, maar wat zo leuk is van dit boek is dat er meteen in het begin van het verhaal de moord van Viktor Palmgren plaatsvind. Normaal als ik boeken lees, dan is er altijd een langdradige introductie. Maar bij dit boek niet, en dat vind ik er zo leuk aan. Voor de rest vind ik ook hoe de situaties in het verhaal omschreven worden, erg duidelijk zodat ik mezelf kan inleven in verhaal.

Fantasie & creativiteit

Mijn eerste verbeterpunt zou zijn: Het boek is erg kort en het zou nog ietsjes uitgebreider kunnen zijn. Aangezien situaties zo dusdanig duidelijk omschreven werden vond ik dat het toch nog wat uitgebreider kon.

Mijn tweede verbeterpunt zou zijn: Het einde is volgens mijn doen een beetje afgeraffeld. Van mij zou het nog een wending kunnen gebruiken op het einde. Toen de dader eenmaal opgepakt was, gaf hij zo makkelijk een bekentenis af. Het zou leuker geweest zijn als er meer een complot was en dat de misdaad die gepleegd was nog groter was dan dat de politie al dacht.

Nieuw einde

Bertil Svensson werd verhoord door Martin Beck. Het verhoor liep soepel. Er waren geen onderbrekingen en de ondervraagde vertelde zijn verhaal aan Martin Beck die zijn dossier al gelezen had. Ontslag, alcohol, een scheiding, kindermisbruik en op straat worden gezet had deze man waarschijnlijk helemaal mentaal gebroken. ‘Het kwam allemaal door Palgren’ zei Bertil Svensson. Hij had hem nog nooit ontmoet, maar hij kende dat soort type mensen. Hoe ze waren, hoe ze deden, hoe ze praten. Svensson kwam op die warme dag in Juli 1969 van de schietbaan. Het was gebruikelijk dat hij zijn pistool mee nam naar zijn huis. Maar toen hij op de fiets langs het restaurant kwam waar hij Svensson zag, besloot hij naar binnen te gaan om de klus te klaren. Wat niemand wist, was dat er een tweede speler was in dit complot. Wat nog niemand wist. Charlotte Palgrem. De vrouw die op zijn roem uit ging. Want wat moest een vrouw in de eind twintig met een man van middelbare leeftijd. Juist. Geld. Want zodra Viktor dood was, dan zou zij al het geld krijgen. Ook Bertil Svensson zou een deel van het geld krijgen. Maar door zijn paniekaanval die hij had gekregen, nadat hij Viktor in zijn schedel had geschoten, was het allemaal zo slordig verlopen, dat Bertil Svensson niet meer op zijn geld hoefde te rekenen. Maar hij had geen spijt van de daad die hij verricht had. Trouwens niemand miste Viktor Palmgren.  Charlotte Palgren werd vervolgens veel gezocht. Maar er was geen spoor van haar of het geld nog te vinden.Ondertussen moest de mordenaar Bertil Svensson verhoord worden. Sinds dien heeft er nooit iemand meer wat van hem gehoord. Martin Beck voelde zich opgelaten. ’Waar zou ze nou kunnen uithangen?’ vroeg hij zichzelf af. Hij keek dossiers door, belde vliegvelden op enzovoorts. Waarschijnlijk had ze haar naam veranderd. En toen schoot het Martin Beck te binnen. Ze was naar haar huis in Estoril. Het was namelijk winter aan het worden er waar zou ze anders naartoe moeten. Door middel van een paar telefoontjes is het uiteindelijk Martin Beck geslaagd om haar te laten uitleveren aan Zweden waar ze vervolgens vervolgd zal worden. Zaak gesloten. Al het gedoe was eindelijk over. Martin Beck ging naar zijn huis waar hij vervolgens onder genot van een drankje to